ಯಾರಿಗೇಳಲಿ ನೋವ
ಕೇಳುವಳೆ ಮುನಿದಿರುವಾಗ
ಹೇಳಿದರು ಕೇಳುವ ಸಹನೆ ಇಲ್ಲ
ಹಠವ ಮುಂದಿಟ್ಟು ಕುಳಿತಿಹಳಲ್ಲ
ಎದುರು ನಿಂತರು ನೋಡುವುದಿಲ್ಲ
ಹೆದರಿ ಅತ್ತರು ತಿರುಗುವುದಿಲ್ಲ
ಎನಗೆ ಅವಳಲ್ಲದೆ ಬೇರಿಲ್ಲ
ಅವಳು ನುಡಿಯದೆ ಖುಷಿಯಿಲ್ಲ
ದೋಷಿಯಂತೆ ಕಾಣುವಳೆನ್ನ
ದೂರು ಹೊರಿಸಿ ಕೆಣಕುವಳು
ರೋಸಿ ಹೋದ ಜೀವಕೆ ಇನ್ನ
ಎಷ್ಟು ನೋವನು ಕೊಡುವಳು
ನಗುವ ಮೊಗದಿ ದೇವತೆ ಅವಳು
ನೋಡಿ ನಲಿದ ಮಗು ನಾನು
ಇಂದು ಬರಿ ದುಗುಡ ಹಗಲು ಇರುಳು
ನೊಯಿಸಿ ನೋಯುವ ಮರ್ಮವೇನು?.
ಕಾವ್ಯವಲ್ಲಭ
SoNi
No comments:
Post a Comment